حضور حسین رضازاده در فدراسیون وزنه برداری با حواشی فراوانی همراه بود که از پیش حضور آغاز شد و به طور حتم با جوی که بر این رشته حاکم است و مواضعی که گروه قابل توجهی از اهالی وزنه برداری نسبت به حسین رضازاده دارند، این اتفاقات دامنه وسیع تری به خود خواهد گرفت و آنچه بیش از پیش به این حواشی دامن خواهد زد؛ تخلفاتی است که در این فدراسیون به وقوع میپیونند و سرپرست فدراسیون از آن به کل تکذیب میکند اما در اسناد موجود نه تنها دستورش را داده که تا انتها نیز امضایش موجود است!
سندهای مالی فدراسیون وزنه برداری انبوهی از پرسشها را با خود به همراه میآورد که در این خبر به شش سند مرتبط با دو پرداخت با موضوعیت پاداش فدراسیون میپردازم و مابقی این تخلفات را به مرور منتشر میکنم؛ تخلفاتی که شاید کاملاً جنبه قانونی دارد و اطلاعات ناقص حقوقی و اداری مالی نگارنده و کارشناسان، قابلیت هضمش را ندارد! این شش سند به پرداختهای حسین رضازاده باز می‌گردد که تحت عنوان پاداش به خودش پرداخته کرده است و این امر در صورت عدم وجود مصوبه هیات رئیسه که وجود خارجی و اگر وجود خارجی داشت باید در نامهها مورد استناد اداری قرار میگرفت، مربوط می‌شود.
رضازاده دیروز عنوان کرد روئسای فدراسیونهای ورزشی افتخاری کار میکنند و همه روئسا از جمله خودش حقوقی دریافت نمیکنند. این امر تا حدودی صحیح است و اعضاء هیات رئیسه افتخاری بوده و حقوق رسمی نمیتوانند دریافت کنند و تنها میتوانند مبالغی تحت عنوان حق الجلسه و همچنین الزحمه دریافت نمایند که البته حسین رضازاده این ارقام را نیز نمیتواند دریافت کند، چرا که کارمند رسمی اداره کل تربیت بدنی اردبیل بوده و کارمند دولت نمیتواند در آن واحد از دو دستگاه حقوق دریافت کند و به همین دلیل بنا به اعتراف خودش، پیرو نامه سازمان بازرسی کل کشور حقوق دو میلیون و هشتصد هزارتومانی که علاوه بر حقوق کارمندی اش میگرفته، را پس داده است.
اما این قاعده صرفاً در حقوق خلاصه نمیشود و رئیس فدراسیون حق دریافت پاداش ندارد، مگر با تصویب هیات رئیسه فدراسیون مربوطه و در واقع حسین رضازده تنها میتوانسته با تصویب هیات رئیسه فدراسیون وزنه برداری پاداشی دریافت کند که قطعاً چنین مصوبه ای وجود خارجی ندارد و اگر وجود خارجی داشت باید در نامه حسین رضازاده برای پرداخت پاداش به خودش و نایب رئیسش مورد اشاره قرار میگرفت اما نحوه پرداخت پاداش در دو نوبت در فدراسیون وزنه برداری که نسبتاً قبال توجه بوده، به گونه ای دیگر بوده و کامللاً تخلف محسوب می‌شود.
پرداخت اول
در نخستین پرداخت داراب ریاحی از حسین رضازاده درخواست میکند تا به حسین رضازاده، خودش، و بهمن زارع پاداش حسن خدمت انجام کار پایان سال 1388 را پرداخت نماید. در متن این نامه آمده است:
"جناب آقای حسین رضازاده
سرپرست محترم فدراسیون
باسلام
احتراماً نظر به پایان سال 88 خواهشمند است دستورات لازم را جهت پرداخت پاداش حسن خدمت انجام کار پایان سال افراد مشروحه ذیل را صادر فرمایید.
1- آقای حسین رضازاده
2- آقای داراب ریاحی
3- آقای بهمن زارع
داراب ریاحی
نایب رئیس فدراسیون"
در ذیل این نامه حسین رضازاده پاراف کرده است:
"بسمه تعالی
جناب آقای ریاحی
ردیف 1 مبلغ 20 میلیون ریال (حسین رضازاده)
ردیف 2 مبلغ 15 میلیون ریال (داراب ریاحی)
ردیف 3 مبلغ 10 میلیون ریال (بهمن زارع)
اقدام گردد.
12/12 رضازاده"
در واقع حسین رضازاده به نایب رئیسش دستور داده است، پیرو درخواست خودت، به خودم، خودت و خودش پاداش بده! پس از این دستور، چکهای مربوطه با کسر مالیات بر درآمد صادر و تحویل این اشخاص شد که داراب ریاحی بر روی کپی چکهای پاداش، نوشتهاند اصل چک دریافت شد.
این پرداختها چنین پرسشی را به همراه دارد که آیا حسین رضازاده به همین شکل افتخاری فعالیتش را در فدراسیون ادامه خواهد داد و آیا تصور میشد این روش دریافت پاداش "حسن خدمت" پایان سال میلیونی قانونی است؟! همچنین باید پرسید آیا هیچ کس جز این سه نفر در فدراسیون لیاقت دریافت پاداش را نداشتهاند و چرا تنها حسین رضازاده، نایب رئیسش و بهمن زارع مربی تیم ملی وزنه برداری که در ماجرای دوپینگ علی حسینی طرف فدراسیون و رضازاده را گرفته بود، مشمول این پاداشها درشت شده اند؟!
پرداخت دوم
اما علی الظاهر تنها پاداش حسن خدمت پایان سال به شکل فراقانونی نمیتوان دریافت کرد، بلکه میتوان این پاداش را فصلی نیز دریافت کرد و مثلاً چند میلیون پاداش حسن خدمت بهار، چند میلیون پاداش تابستان، چند میلیون پاداش حسن خدمت پاییز و پاداش زمستانی نیز دریافت کرد! این اتفاق حداقل برای سه ماهه نخست سال 1389 یا همان فصل بهار اتفاق به وقوع پیوست و این بار داراب ریاحی نایب رئیس فدراسیون از مسئول مالی فدراسیون دستور میدهد به خودش و حسین رضازاده پاداش پرداخت کند که البته این بار رقمها قدری درشتتر می‌شود! در متن این نامه آمده است:
"جناب آقای عباسی
با سلام
مقتضی است در خصوص پرداخت پاداش سه ماهه اول سالجاری خدمتی افراد شرح در ذیل اقدام مقتضی معمول نمائید.
1- حسین رضازاده 30000000 ریال (سه میلیون تومان)
2- داراب ریاحی 25000000 ریال (دو و نیم میلیون تومان)
داراب ریاحی 89/3/12"
در واقع بر اساس این مستندات در فصل بهار داراب ریاحی دستور داده به خودش و حسین رضازاده که تحت عنوان سرپرست رئیسش محسوب می‌شود، پاداش پرداخت شود که البته احتمالاً با هماهنگی رضازاده بوده است. پس از این نیز چک4های مرتبط با پرداخت پاداش صادر و این اشخاص در امضاء کپی چک نوشته و امضاء کردهاند، اصل چک دریافت شد! البته حسین رضازاده در گفت و گویش با تابناک تاکید کرد که هر کاری انجام داده قانونی است و روزی هست و روزی میرود و باید با وجدان نزد خدا پاسخگو باشد؛ امیدواریم که چنین باشد!
آنچه انتشار این اسناد به همراه میآورد نخست افسوس خوردن به جهت عدم صداقت حسین رضازاده است که با توجه به انتظاراتی که از او میرود، از پایه این اتفاق را حاشا و تکذیب کرد ولی انتشار این اسناد به شکل کامل خلاف گفتههای رضازاده را ثابت میکند و در درجه بعد نوع مدیریت او است. رضازاده تاکید داشت و بارها در گفت و گویش با تابناک بر این عبارت که تمام فعالیتها در دوره مدیریتش قانونی بوده، تاکید ورزید و این احتمالاً به عدم برخورداری رضازاده از سوابق مدیریت اجرایی در یک فدراسیون حساس و یا حتی یک فدراسیون کوچک خبر میدهد. با این اوصاف باید پرسید چگونه مدیری که حتی در جریان چنین بدیهیات اداری نیست، این مجموعه را به پیش خواهد برد و این رشته المپیکی که با مشکلات متعددی روبرو است، به جایگاه اصلی اش دست خواهد یافت؟!
به نظر می‌رسد مسئولان سازمان تربیت بدنی میبایست در انتخاب خود تجدیدنظر کرده و از حسین رضازاده حداکثر در جایگاهی همچون نایب رئسی برای حداقل دوره چهار سال استفاده کنند تا این قهرمان طی این دوره حداقل به توان و آگاهی اجرایی مکفی برای اداره این فدراسیون دست یابد، چرا که اصرار بر ریاست حسین رضازاده در فدراسیون وزنه برداری بزرگترین ظلم در حق شخص رضازاده و وزنه برداری است و تنها اعتباری که با توجه به وقایع اخیر و ماجرای علی حسینی از وی باقی مانده را نابود خواهد کرد و بدین شکل اسطوره ای که هنوز فدراسیون جهانی وزنه برداری در مجلات تخصصی اش از او بهره میبرد، بی جهت فنا خواهد شد.در آینده اسناد دیگری منتشر خواهد شد.
